Rasy Koni

Cześć! dzisiaj poopowiadam Wam trochę o rasach Koników :D
Oczywiście jest ich bardzo wiele (ok. 300) Dlatego zajmę się dziś tylko 10 :)

Koń Arabski (czystej krwi arabskiej)

Konie z tej rasy są uważane za NAJPIĘKNIEJSZE na świecie!
Mają charakterystyczne pyski (które odziedziczyły po nich Angloaraby)
Są także najdroższe (2000-500.000 dolarów, są również takie, za które zapłacono 2-10 milionów!).

Konie arabskie są bardzo wytrzymałe, niewymagające w hodowli i szybkie w galopie! Na długich dystansach nie mają sobie równych. Są inteligentne, życzliwe, wrażliwe i przywiązane do człowieka. Araby to konie o żywym temperamencie, lecz zawsze posłuszne. Koni tej rasy używano w hodowli wielu innych ras. Jest to najstarsza na świecie rasa hodowanych obecnie koni.

Koń Angielski (pełnej krwi angielskiej)

Obecnie są to najszybsze konie na świecie, a rasa rozpowszechniła się na całym globie, wywierając wielki wpływ na niemalże wszystkie rasy obecnie hodowanych koni sportowych. Konie te hodowane są głównie w Anglii, Irlandii, USA, Japonii i Francji.

Koń pełnej krwi angielskiej jest eleganckim koniem o najwyższej wartości hodowlanej, długich nogach oraz sierści o delikatnym, krótkim włosie. Głowa jest pełna wyrazu, mała lub średnia, sucha i zwykle o prostym profilu. Jest to koń sportowy o lekkiej budowie ciała. Jego cechą charakterystyczną jest skośnie położona łopatka, która umożliwia większą szybkość w galopie. Występują wszystkie podstawowe rodzaje maści, najczęściej gniade i kasztanowate.

Koń Angloarabski 

Jest to moja ulubiona rasa! Napiszę o niej troszkę więcej :) Marzę by mój przyszły konik był właśnie jednym z nich! <3

Powstają ze skrzyżowania Czystej Krwi Arabskiej i Pełnej Krwi Angielskiej. Cechuje go gorący temperament i inteligencja. Konie tej rasy odnoszą ogromne sukcesy w sporcie jeździeckim.

Koń angloarabski łączy zalety rasy arabskiej i angielskiej. Głowa jest szlachetna, a szyja dobrze zbudowana. Łopatki długie i ukośne, kłąb wyraźny, grzbiet mocny. Klatka piersiowa głęboka. Mocny, dobrze umięśniony, lekko ścięty zad. Ogon noszony elegancko. Suche kończyny o wyraźnych stawach, kopyta małe i twarde. Postawa kończyn bywa nieprawidłowa. Wysokość w kłębie: 155-165 cm. Umaszczenie najczęściej kasztanowate, gniade i siwe :D

Chody tych koni są płaskie i wydajne, o dobrym galopie i dużych zdolnościach skokowych.

Konie te bywają trudne do opanowania. Ich temperament jest po części odziedziczony po "ognistych" i bardzo energicznych koniach rasy angielskiej. Angloaraby są szybkie, zwinne i wyczulone na działanie pomocy jeździeckich.

Potomstwo arabskiej klaczy i angielskiego ogiera jest znacznie mniejsze i ma niższą wartość rynkową niż źrebię arabskiego ogiera i angielskiej klaczy, które to konie należą do najbardziej znanych ras na świecie.

 Koń Andaluzyjski

Jedna z najsławniejszych ras z Hiszpanii. Pochodzi z półwyspu Iberyjskiego i rozpowszechnił się w całej Europie!

Jest to koń średniej wielkości z wysoko osadzoną szyją, o prostym profilu głowy i często pofalowanej grzywie i włosach ogona. Szyja jest zwykle dość gruba, ładnie łukowato wygięta, zgrabnie osadzona na dobrych, skośnie opadających łopatkach. Koń ma głowę o prostym lub lekko wypukłym profilu, z szerokim czołem i dużymi oczyma. Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka, kłoda owalna, grzbiet zwarty oraz krótki, a zad dobrze umięśniony, z nisko osadzonym grubym ogonem. Koń posiada dobrą prezencję i taką samą akcję, w której zawiera ruch z wysokim unoszeniem kończyn, używany podczas parad.

Jest to koń spokojny i cierpliwy, łagodny i inteligentny o wyrównanym temperamencie, bardzo mocno przywiązujący się do człowieka, doskonały do jazdy w siodle. Był używany podczas Korridy

Koń Fryzyjski

Pochodzi z Fryzji (dzisiejszej Holandii). Konie te mają tylko kare (rzadziej skarogniade) umaszczenie, bujną grzywę, ogon i szczotki pęcinowe oraz wysokie i efektowne chody. Są to rumaki zimnokrwiste.

Budowa

• Głowa – odpowiednio długa; oko duże, błyszczące i inteligentne; uszy stosunkowo małe, z nachylonymi ku sobie końcami; profil lekko szczupaczy lub prosty; całość musi sprawiać wrażenie szlachetności;
• Szyja – wyniosła, o lekko łabędzim profilu, odpowiednio długa i dobrze umięśniona, wysoko osadzona;
• Kłoda – dobrze umięśniona, dość długa ale nie za długa, dopuszczalny nieco miękki grzbiet, kłoda musi być głęboko związana z piersią, łopatka jest lekko skośna, żebra nie mogą być beczkowate;

Chody

• Stęp – sprężysty i silny;
• Kłus – zamaszysty, z silnym odbiciem zadu, ma sprawiać wrażenie lekkości, musi być wyraźna faza zawieszenia z mocnym zgięciem w stawach;
• Galop – rytmiczny, okrągły, z zadu.

We współczesnej selekcji duży nacisk kładzie się na poprawienie pracy zadu przy zachowaniu specyfiki ruchu.

Charakter
Wyróżnia je bardzo dobry charakter, chęć współpracy z człowiekiem, ufność i mała skłonność do narowów.

Koń Hanowerski

Koń gorącokrwisty o harmonijnej budowie ciała. Występuje we wszystkich rodzajach maści.

Charakteryzuje się średniej wielkości wzrostem. Maść konia jest prze ważnie jasnogniada, początkowo był on kary. Jego głowa jest średniej wielkości, oczy duże i bystre. Kłąb jest bardzo mocno zaznaczony, a cała szyja długa i delikatna. Konia hanowerskiego, jako dobrego skoczka, wyróżniają silne lędźwie. Jeśli chodzi o kopyta, to w wyniku wieloletniej selekcji dziś są one silne i symetryczne, występująca kiedyś tendencja do wad kopy także została wyeliminowana – teraz są one mocne i dobrze ukształtowane. Muskularny i czasami spłaszczony zad jest zakończony wysoko osadzonym ogonem.

 

Koń Achał-Tekiński

Konie te słyną z wytrzymałości. Jest to rasa pustynna, więc przystosowała się zarówno do bardzo wysokich temperatur, jak i wyjątkowo niskich. Umie pokonywać bardzo długie dystanse bez odpoczynku czy pojenia.

Rasa tych koni zwraca uwagę swoją suchą budową ciała i lekkimi chodami. Jego kończyny są długie i smukłe, z wysoko osadzonymi stawami. Długi jest również grzbiet, a zad szeroki i silny. Pierś jest głęboka i muskularna, lecz wąska. Długa i prosta szyja nadaje achał-tekinowi dumny wygląd. Głowa jest sucha i zgrabna, o prostym profilu. Uszy są długie i drobne; oczy duże i pełne wyrazu.

Maść jest zwykle gniada, kasztanowata, rzadziej siwa, kara lub bułana, z charakterystycznym dla tej rasy miedzianym połyskiem.

Knabstrup

Są to śliczne Koniki w ciapki!

Konie umaszczone wielobarwnie spotyka się na rysunkach naskalnych z Cro-Magnon sprzed 30 tys. lat i takie właśnie konie były w dawnych czasach najbardziej cenione! Rasa knabstrup została zapoczątkowana w 1808 roku na bazie klaczy hiszpańskich, u których umaszczenie wielobarwne zdarzało się w XIX wieku dość często.

Założycielką rasy knabstrup była hiszpańska klacz Flaebehoppen kupiona przez Judge Lunn od rzeźnika o nazwisku Flaebe. Zaźrebiona fryderyksborgiem, stała się założycielką linii Koni maści wielobarwnej, głównie poprzez swego wnuka Mikkela.

Stary typ knabstrupa był wytrzymałym, kościstym zwierzęciem, inteligentnym, łagodnym i pojętnym. Jego jakość obniżyła się w wyniku nieroztropnego ukierunkowania hodowli na wielobarwność i dziś jest niemal w zaniku. Typ nowszy, zbliżony charakterem do appaloosy, jest zwierzęciem o zupełnie dobrej jakości, dość masywnym, o niejednorodnym umaszczeniu. 

Knabstrup

Falabella

Najmniejsze Koniki świata! Są wielkości przeciętnego dużego psa!

Jest to rasa Koni rozwinięta w XIX wieku w Argentynie. Wzięła nazwę od rodziny o tym nazwisku, która przez lata prowadziła jej hodowlę na ranczu Recreode Roca w okolicy Buenos Aires. Nazwa potoczna "pampa" wzięła się z pampy argentyńskiej, gdzie rasa ta powszechnie występuje.

• Średni wzrost: poniżej 75 cm w kłębie
• Rodzaje maści: wszystkie (ostatnio preferowane są umaszczenia w typie appaloosa – tarantowate)
• Miejsce pochodzenia: Argentyna

Na pomysł wyhodowania miniaturowego Konia pierwszy wpadł Patrick Newtall, Irlandczyk mieszkający w Argentynie. Spędził on wiele lat, starając się wyhodować stado małych Koni mierzących poniżej 75 cm, a następnie przekazał swą wiedzę i doświadczenie zięciowi – Juanowi Falabella w 1879 r. To właśnie był początek rasy, która została stworzona poprzez skrzyżowanie Kuców szetlandskich ze stadem Newtalla. Zwierzę jak na swoje rozmiary (masa ciała 35-40 kg) jest bardzo silne – z powodzeniem ciągnie lekkie powoziki, może też być dosiadane przez małe dzieci. Jednak pokrój rasy wraz ze stromymi łopatkami oraz niezwykle drobnymi wymiarami nie stawia jej pośród najlepszych Kuców dziecięcych. Najmniejszy Kuc mierzył 35 cm. Średnia życia 35 lat.

Falabella

Falabella i pies

Falabella i duży Koń

Shire 

Największe Konie świata!  

Jest to rasa Koni, pochodzących z Wielkiej Brytanii.

Są to wielkie zimnokrwiste Konie, jedne z najcięższych, oraz największych Koni świata. W ich ojczyźnie można je spotkać nawet jako Konie wierzchowe, co wynika z tradycji angielskiego rycerstwa.

Konie tej rasy mają budowę ciała harmonijną, są silnie umięśnione, długonogie, z krótkim tułowiem i szeroką piersią. Mają suche głowy o szerokim, często garbonosym profilu, na wysoko osadzonej szyi. Na głowie występują różnego rodzaju odmiany (łysiny, strzałki, gwiazdki). Cechami charakterystycznymi tej rasy są ponadto obfite, jedwabiste szczotki, zaczynające się już od stawu skokowego, krótki, gęsty ogon oraz gęsta grzywa. Występują najczęściej w karej i kasztanowatej maści. Osiągają wysokość od 1,8 do 2 m.

Są to Konie uległe, cierpliwe, spokojne i przyjacielskie. Usposobienie łagodne.

To tyle jeśli chodzi o ciekawe rasy! W następnym poście napiszę o umaszczeniu! :D

Zapraszam :D

~ Rita

.